Daniël Lohues heeft een andere afslag genomen
Een kleine vier jaar hebben we Daniël Lohues niet gezien. Het ging niet zo goed met hem. Zijn moeder overleed en dat bracht hem veel verdriet en in verwarring. Als een soort reactie of vlucht ging hij keihard werken. Tien projecten tegelijk. Totdat zijn geest en zijn lichaam op de rem trapten. Daniël moest rust nemen. Hij verdween een tijd uit de openbaarheid en nam de tijd om het verdriet en zijn overspannenheid te verwerken.
Daniël Lohues. Foto: Reyer Boxem
In zijn nieuwe theatervoorstelling begint Daniël met dat allemaal te vertellen. En dat komt wel even binnen. We zien een Lohues die aan het herstellen is van een paar stevige klappen. Hij is emotioneel, hij is breekbaar, hij mijmert en filosofeert. Niet op zijn aloude manier met het romantiseren van de Drentse nuchterheid en het platteland, maar als iemand die nog na zit te schudden van de dreun die het leven hem gaf. Het is op zijn eigen manier, met een knipoog, maar dan wel met een knipoog vol melancholie. Het is bitterzoet en het is indrukwekkend.
