Zeventig jaar na de Watersnoodramp: hoe de storm huishield in Meppel. ‘Het waaide zo ontzettend hard; het was verschrikkelijk’
In de nacht van zaterdag 31 januari en zondag 1 februari 1953 voltrekt zich de grootste Nederlandse natuurramp van de 20ste eeuw. Een noordwesterstorm gepaard met springtij zorgt voor ongekende overstromingen: 1836 mensen komen om. Zeeland, delen van Zuid-Holland en West-Brabant liggen onder water. ‘Een natuurramp van catastrofale omvang heeft Holland getroffen. Duizenden mensen werden in hun slaap door de vijand verrast’, kopt de Meppeler Courant van maandag 2 februari 1953. Maar wat voor schade richtte de storm in Meppel en omgeving aan? En wat kunnen de inwoners van toen zich nog herinneren van de storm?
Speelgoedactie door de Groen van Prinstererschool naar aanleiding van de watersnood in 1953. Foto: Archief Stichting Oud Meppel
„Ik was bang”, begint de 84-jarige Sien de Leeuw uit Meppel. In haar appartement aan de Keizersgracht dwalen haar gedachten af naar die ene bewuste nacht. Samen met haar ouders, drie zussen en broertje Dirk woonde ze in 1953 aan de Papaverstraat in Meppel. Sien was toen 15 jaar: „Altijd wanneer het hard waaide of onweerde moest ik met extra kleren aan naar bed. Dan ben je in ieder geval alvast gewapend’, zeiden mijn ouders dan. Zo ook die nacht in januari”, vertelt Sien. „Terwijl er nog niets bekend was van een storm in zo’n grote omvang. Mijn ouders hadden blijkbaar toch een voorgevoel. Die nacht ben ik er wel uit geweest want wanneer het echt slecht weer was, kreeg ik s’ nacht altijd een glaasje bowl. Dat vond ik heerlijk, lekker met al die vruchtjes. Hoewel het buiten hard waaide, waren mijn ouders helemaal niet in paniek. Ze bleven heel rustig. Even later ben ik dan ook wel weer terug naar bed gegaan”, zegt De Leeuw. „Zondagochtend werd het pas duidelijk wat er zich in Zeeland en omstreken had afgespeeld; verschrikkelijk!”
