Column Door de ogen van... André Lampe: Vleugellam

Hoe anders was dat vorige week. Mijn moeder overleed en dat greep mij aan. Het blokkeerde alles waar een mens normaal voor open staat. Het zal voor velen herkenbaar zijn, vooral als je net als ik een zeer hechte band hebt met je moeder of vader. Mijn vader overleed enkele jaren daarvoor. Maar mijn ouders waren gescheiden toen ik net geboren was, daar had ik niet een echte band mee. Maar vorige week met het overlijden van mijn dierbare moeder, was ik danig van slag. Het blokkeerde alles waar een mens normaal gesproken zijn voelsprieten voor heeft open staan. Het nieuws, eetlust, een krantje lezen, voetbal kijken, werk, niets doet er dan even toe, het is net of je verdoofd bent.

Ik heb eens eerder vermeld in een column dat ik ook nog eens last heb van wat de Italianen noemen: Mammismo, omdat heel veel Italiaanse mannen aan dit fenomeen lijden als het over hun moeder gaat. Vrij vertaald betekent Mammismo: Het slecht kunnen leven zonder je moeder en het onmogelijk vinden om ver van je moeder te wonen. De Italiaanse voetballer Francesco Totti liet er eens een mooie lucratieve transfer naar Real Madrid aan zich voorbij gaan, hij wou wel naar ‘De Koninklijke’ maar dan moest ‘Sua Madre’ mee. Moeder Totti wou pertinent niet verkassen en daarom bleef Francesco ook in Rome.

Ik was ook bijna dagelijks bij ‘Mia Madre’ en woonde tot haar recente verhuizing naar Zonnekamp honderd meter van haar af in dezelfde straat. Dat alles is nu definitief weg. We moeten en gaan ook door, precies zoals ‘Mia Madre’ het gewild zou hebben. Wel met de boodschap, zoals ze mij van kinds af aan tot haar overlijden altijd meegaf: „Gedraag je, lief zijn voor een ieder en blijf altijd netjes en beleefd tegen mensen.” Zo stond ze zelf ook in het leven. Je blijft altijd een kind in de ogen van een moeder en opvoeden stopt blijkbaar nooit. Mijn moeder was voor mij, zoals Sigrid Hof het zo mooi live zong tijdens haar uitvaartdienst, ‘The wind beneath my wings’ .

Daarom ben ik vanaf het moment van haar overlijden, tijdelijk even vleugellam. Komt wel weer goed, een mens moet ook fladderend en vrolijk vliegend door het leven gaan. Zo zag mijn moeder mij ook het liefst. Gaan we zeker weer doen, maar het heeft even tijd nodig…