Column Door de ogen van... André Lampe: Avonturiers

Met dien verstande dat deze drie musketiers heel ondernemend zijn. De Postma’s leven volgens mij naar de slogan ‘Wij sparen geen geld, wij sparen mooie momenten’ en reizen in hun vrije tijd en vakanties stad en land af om hun leven vrolijk in te kleuren.

Op zich zou je dan kunnen zeggen: „Dat doen of proberen toch wel meer mensen...” Dat klopt, maar voor het gezin Postma is het niet zomaar even inpakken en wegwezen. Dat ligt net even iets anders, omdat hun zoon Valentino verstandelijk en lichamelijk beperkt is. Het weerhoudt deze avonturiers er niet van om z’n drietjes de wereld te verkennen.

En dit alles tot groot plezier van hun zoon. Je ziet hem altijd genieten. Valentino is een prachtig, vrolijk en grappig mannetje, met modieus kapsel, parelwitte tanden en gekleed naar de laatste trends. Alhoewel hij volgens mij het liefst een Ajax shirt aantrekt, de voetbalclub waar Valentino en zijn ouders hartstochtelijk fan van zijn.

Het mooie aan het gezin Postma is dat men denkt in mogelijkheden en niet in beperkingen aangaande hun zoon en dat is ontroerend mooi en aandoenlijk om te zien. Niets is Leo en Daniëlla te gek om hun zoon plezier te schenken. „Wil je naar Ajax? Dan gaan we naar Ajax.” Naar Italië om op zoek te gaan naar de roots van de Italiaanse motorcoureur Valentino Rossi, die een heldenstatus heeft in huize Postma en waar zoonlief naar vernoemd is. Geen probleem. Hoe we er komen zien we wel, op naar Tavullia.

Met Valentino zwemmen, toeren op de scooter, kamperen, pannenkoeken bakken, autorijden, een pretpark bezoeken, en tripjes Volendam tot aan Venetië, om maar wat te noemen. Zijn ouders regelen en doen het gewoon. Kosten noch moeite worden gespaard. Het is bewonderingswaardig om te zien.

Dat heb ik Leo ook een keer medegedeeld. Ik zei: „Wat doen jullie als ouders toch ontzettend veel om Valentino een leuk bestaan te geven.” „Och”, zei Leo, „Als je ziet hoeveel liefde en vrolijkheid Valentino aan ons geeft, dan is niks te veel hoor.” Ik kinkte instemmend, want Valentino is een opgewekt kind met beperkingen, maar is wel in het bezit van onbeperkte levensvreugde en dat schept velen plezier. De vrolijke tiener brengt bij mij ook steevast een lach op mijn gezicht.

Ik wens Valentino nog veel mooie avonturen toe, samen met zijn onvermoeibare en liefdevolle ouders Leo en Daniëlla.

Vamos... familie Postma.