Wij als inwoners en vooral de mensen die er tegenaan moeten kijken hebben mogelijkheden om daar iets aan te doen. Emmy en haar politieke vrienden zijn zelf gaarne bereid om u daarbij te helpen en bij te staan.

Het ontwerp voor waar eens hotel De Gouden Engel situeerde roept nu al veel weerstand op. De kans bestaat dat we tegen een soort van graftombes 2.0 aan gaan kijken. Wopke Klaver voelde zich ook geroepen om zijn visie op het ontwerp via een ingezonden artikel in de OSC publiekelijk met ons te moeten delen. Het blijft vreemd dat iemand die ons jarenlang op deze locatie tegen een ruïne aan laat kijken, zich nu zo uitspreekt. Dan ben je de schaamte voorbij hoor, maar dat terzijde.

Het is klip en klaar dat de ontwikkeling van de Tukseweg ons Steenwijkers na aan het hart ligt. Simpelweg omdat we met dat gedrocht van een Prinsen Hoven al eens hebben geschoten. En de vrees voor een complex dat net zo weerzinwekkend is er toch enigszins in zit. Lelijker dan Prinsen Hoven is er in Steenwijk niet te vinden. Alhoewel, ik moet eerlijk bekennen: mijn tante Pietje was een geduchte concurrente, maar die is inmiddels al tijden niet meer onder ons en over de doden niets dan goeds.

Er zullen ongetwijfeld bewoners van die enclave naast de toren zeggen: „Wat zeur je nou? Ik woon daar prettig.” Dat kan, maar van de buitenkant is het gebouw oerlelijk. Hedendaags staan er zelfs teksten op de muren van het gebouw waarvan ik denk: huh... ‘Geloof, hoop, liefde’ valt er te lezen. Dat zal men de huurders toewensen, neem ik maar zo aan. En aan de andere zijde van het complex staat de tekst ‘water, aarde, lucht’. Tja, vul het maar in. Er schiet mij van alles te binnen, maar dat kun je de bewoners niet aandoen.

Onomstotelijk staat vast dat niemand zit te wachten op een complex aan de Tukseweg met een uitstraling à la Prinsen Hoven. Vandaar dat de brief van Emmy met wat de mogelijkheden zijn om dit te voorkomen een mooie handreiking zijn om uw stem te kunnen laten horen. Chapeau Emmy!