Column Door de ogen van... André Lampe: IJsvereniging Het Verlaat

De Steenwijker IJsvereniging Het Verlaat is een club die eigenlijk één manco heeft: ze is namelijk afhankelijk van het weer. En nu de winter weer achter ons ligt, kunnen we vaststellen dat de weergoden de ijsclub weer niet goed gezind waren.

Wie de berichtgeving vanuit deze vereniging volgt, kan concluderen dat de bestuurders van deze club één woord hoog in het vaandel hebben en dat is het woord ‘hoop’. En deze hoop is uiteraard gevestigd op dat het hard gaat vriezen in de winter. Als er geen vorst komt, blijft de ijsclub toch een soort van spookvereniging. Ik heb bewondering voor de mensen die zich met hart en ziel inzetten voor de schaatsclub. Elke winter prepareert men trouw de baan en alle randzaken om de piste heen op locatie Het Verlaat - en dat alles gebaseerd op hoop - daar moet je een gemotiveerd mens voor zijn.

Na een winter zoals we dit jaar hebben mogen ervaren, dat er niet op natuurijs geschaatst kon worden en de ijsbaan aan Het Verlaat heeft zijn naam weer alle eer aangedaan - het was er namelijk zeer verlaten - lijkt me toch deprimerend. De penningmeester zal er ook niet vrolijker van zijn geworden en zal voor elke bestuursvergadering eerst wel een paar borrels nemen, want echt vrolijke cijfers kan hij niet overleggen. Buiten de contributie van de trouwe leden om is er geen omzet gedraaid. Alle respect voor de bestuursleden en organisatie omtrent hun doorzettingsvermogen, want je trekt toch een beetje aan een dood paard zolang de temperaturen maar boven nul blijven in de winter.

Het alternatief voor de leden bij geen ijs aan Het Verlaat is, dat schaatswalhalla Thialf vlakbij is, maar ik begrijp dat zoiets surrogaat blijft. Er gaat niets boven natuurijs. Dan is het mooi om te weten dat zoiets in ieder geval mogelijk is voor de Steenwijkers, maar dan moet het wel vriezen in de winter. Klimaatsverandering schijnt volgens de kenners steeds meer roet in het eten te gooien. Het zal de bestuursleden en allen die IJsclub Het Verlaat een warm hart toedragen worst wezen. Want die zetten - zo gauw de winter zijn intrede doet in het land - het verstand op nul, de blik op oneindig en op buienradar. En dan maar weer hopen op dat het een koude winter gaat worden.

Zoals gezegd, de ijsvereniging Het Verlaat haalt zijn motivatie en doorzettingsvermogen elke winter uit dat ene woord ‘hoop’. Want hoop doet leven!