Triggerfingers en triggerduim, zo klonk de diagnose. Het was mij een volslagen onbekende aandoening, waar ik nog nooit van gehoord had. Bij het woord triggerfinger is mijn eerste ingeving - en wat ik ook tegen de arts zei - dan denk ik net als vele muziekliefhebbers aan die populaire Belgische hardrockband. Maar daar beleef je plezier aan. Deze triggerfinger(s) en duim heb je alleen maar ellende van.

Na gedegen uitleg van de arts aangaande dit euvel, wat ontstaat doordat er een vicieuze cirkel van ontstekingen en zwellingen optreden. En door het hokken van de vingers en duim er steeds opnieuw ontstekingen opduiken, dan is opereren nog de enige optie wat rest om het leed te verhelpen. Het gaf mij wel de kans om het nieuwe ziekenhuis in Meppel intensief van binnenuit te bekijken.

Op mijn vraag hoe je zoiets nou oploopt, zei de specialist, dat er meerdere oorzaken kunnen zijn. Mijn primaire gedachte was - wat ik ook hardop naar de betrokken arts uitsprak - het zal wel slijtage en ouderdom zijn. Maar dat bleek niet het geval.

De man in de witte jas opperde nog wel dat zware belasting van de handen een oorzaak kan zijn. „Werkt u hard en heel intensief met uw handen?” Ik dacht meteen: „als ik nu ja zeg, dan valt een deel van mijn collega’s na het lezen van dit antwoord, van zijn stoel af of verslikt zich in hun bakkie koffie.

Gekscherend hadden enkele van mijn gewaardeerde collega’s dan gezegd: „Dokter, als Lampie iets van zijn aanwezigheid op het werk oploopt, dan had hij geen aandoening aan zijn handen gehad, maar pijn aan de kaken, want hij kan praten als brugman.” Gekheid, het feit blijft, dat het uiterst vervelend is. Wat ik allemaal al niet heb laten vallen in huis en het geklungel met alledaagse dingen, zoals tandenpoetsen, toiletbezoek, een broodje smeren of aankleden.

Ik ben rechtshandig. De eerste operatie was aan de linkerhand, dus dan kun je nog redelijk wat, maar nu recentelijk mijn rechterhand geholpen is, blijkt dat heel confronterend. Krachteloze vingers en hand. Je staat er nooit bij stil, maar je leert er wel van. Dat het is een zegen en een geschenk is als alles aan en in het lichaam normaal functioneert in het leven. Ik moet het even tijd geven, maar beetje bij beetje zijn we aan de beterende hand…