Elk mens heeft naast zijn dagelijkse beslommeringen, ontspanning en wat activiteiten nodig en godzijdank kan dit weer volop. Ik merk ook dat ik hedendaags weer veel meer op de hoogte ben van mensen en hun beslommeringen. De laatste jaren was dat wel anders. Door de lockdowns sprak je - buiten je inner circle - zelden mensen. We haalden onze boodschappen, hielden overal afstand, met een mondkap op de snuit en voor de rest zat een mens veel thuis.

Bizar eigenlijk, als je daar aan terugdenkt. Het had ook niet langer moeten duren. Je zou er bijna aan gaan wennen dat saaiheid troef was in het leven. Ik had ook vooral te doen met de jeugd. Ik zie mijn dochter nog zo zitten in haar slaapkamertje, thuislessen volgen van school. Ik vond het een treurig gezicht, het sneed door mijn ziel. Het is beter om dat beeld maar snel voorgoed van mijn netvlies te wissen.

Alhoewel, de experts inzake corona en alle varianten en uitwassen daarvan, schetsen ons alweer een mogelijk doemscenario. Die zeggen dat het richting de herfst zomaar weer kan gebeuren. Een lockdown door massale uitbraak van het virus of een variant daarvan. Afkloppen denk ik nu hardop. We leven er nu weer vrolijk, spontaan en onbevangen op los.

Vorige week was mij ook zo gezellig, in de morgen naar het voetbalveld, in de middag naar de stad, en in de avond de crazy bingo in De Zuidwester. Ik viel niet in de prijzen, maar gelukkig prijzen deed ik mij achteraf wel. Het leven kan weer geleefd worden. Er staat genoeg voor de Steenwijkerlanders op de agenda: de avondvierdaagse, concerten in het park, Stone City Run, Dicky Woodstock, de Vestingfeesten, een Monkey Fun Run en wat al niet meer.

Vrijheid, blijheid, geen restricties of afstand en gewoon kunnen doen wat spontaan in je opkomt. Je leert het vrije leven wel te waarderen en te koesteren. Dat heeft dat vermaledijde virus en de daaraan gekoppelde lockdowns ons dan wel weer in laten zien…