Dagboek van Marlisa Wareman: 'Plan voor een permanent wayangtheater'

Woensdag 13 oktober

Vandaag is een vrije dag. Lekker, even alles op een relax-modus. Om 8.15 uur breng ik mijn dochter naar school, ruim thuis even op en vervolgens haal ik groente en fruit op bij de buurtsupermarkten. De Spar in Steenwijkerwold en Attent in Tuk helpen ons door het groente en fruit wat niet meer verkocht kan worden voor ons te bewaren voor de dieren. Vaak is het een kwestie van de beurse plekken eraf snijden, en dan is het nog prima voer. Voor onze dieren is het belangrijk dat ze goed en divers groente en fruit krijgen. Dit is zodoende een belangrijke voedselbron voor ons!

Bij de Taman heb ik vandaag de tijd om even uitgebreid een bak koffie te doen met het personeel wat die dag werkt. Her en der stuur ik wat bij, en geef nog wat oplossingen of klusjes. Ik check snel of er nog belangrijke mail is binnengekomen en vertrek weer naar huis voor de lunch.

Om 13.00 uur ben ik op de Don Boscoschool voor het beroepenatelier in het kader van de kinderboekenweek. Ik vertel de kinderen over mijn werk als dierentuin directrice (dat klinkt wel vetter dan het is) en we bouwen samen een dierentuin van blokken. De kinderen leren nadenken over de dierenverblijven, en hoe deze in te richten, de wandelpaden, maar ook bijvoorbeeld de horeca en de winkel die op het park aanwezig is. Ontzettend leuk om te zien hoe kinderen denken. Een kind kwam zelfs met een briljante idee: een overnachtingsplek op het park! Wellicht een bruikbaar idee voor de toekomst.

Om 14.00 uur wil ik mijn jongste spruit mee naar huis nemen, maar die heeft andere plannen. Ze gaat spelen bij een vriendje. Een mooie gelegenheid om even boodschappen te doen. De enige dag in de week dat ik de mogelijkheid heb om eens lekker zelf te koken. ’s Avonds lekker voetballen, even mijn hoofd leeg en buiten achter een bal aan rennen. Heerlijk.

Donderdag 14 oktober

Vandaag had ik de dag dicht gepland voor een fotoshoot met diner die op het park zou plaatsvinden, maar gister kreeg ik te horen dat deze is verplaatst naar begin november. Een dag om even achter de computer te werken. Administratie, boekhouding, en de nieuwe webshop gaat online.

Door de coronastress van vorig jaar hebben we besloten een webshop te openen, zodat we wat minder kwetsbaar zijn en minder afhankelijk van enkel en alleen het parkbezoek. We gaan verse kruiden uit de kas verkopen, wat leuke merchandise, en foodproducten zoals heerlijke Pandan bonbons, en spekkoek. (kijk maar eens op www.taman-indonesia.nl/webshop )

’s Middags duik ik de kruidentuin in, want er moet weer nodig wat gesnoeid en besproeid worden. Zo kan ik ook weer even mooi genieten van de vogels om me heen.

Vrijdag 15 oktober

Vandaag staat een kookworkshop op de planning. Met de kok van Rumah Rasa gaan we zoete hapjes maken. Indonesische lekkernijen zoals Kwee Mangkok en Pisang Goreng. De kok heeft ook de overheerlijke pandan bonbons meegenomen die we aanbieden op de webshop. Home made bonbons met een pandan crème van binnen en een kleine pittige nasmaak. We zijn weer helemaal senang! ’s Avonds zet ik even mijn verstand uit met een potje voetbal, en voel me na afloop weer fit en jong.

Zaterdag 16 oktober

Het is mijn vrije dag, maar ik ben om 9.00 uur gebeld door een zieke werknemer. Ik probeer nog vervanging te regelen maar op een weekenddag is dat altijd moeilijk omdat iedereen al plannen heeft. Ik zal dus zelf op moeten draven. Wel balen, want nu mis ik een belangrijke voetbalwedstrijd van mijn oudste dochter. Zij speelt inmiddels in de hoogste divisie bij de Heerenveense Boys. De Taman is sponsor van haar team en vandaag zouden de shirts binnenkomen. Daar had ik graag bij willen zijn. Maar goed, dat is ondernemerschap en ik leg me erbij neer. Gelukkig kan ik wel even rustig opstarten met mijn jongster dochter die, ondertussen verkleed als clown, vraagt om een rode neus. Ik schmink haar en neem haar mee naar werk waar ze met haar nichtje kan spelen, die op het park woont. Om 11.00 uur open ik het eethuis en draai een gezellige bardienst. Na het werk sjees ik meteen door naar een etentje bij een vriendin. Want ja, ik moet toch ook een beetje weekend vieren.

Zondag 17 oktober

Vandaag heb ik kassadienst en verwelkom de mensen bij de ingang van het park. Ik kan al merken dat de herfstvakantie begonnen is. Er staat al een flinke rij auto’s voor de deur. Nog even een week knallen voor we echt de winter in gaan. Ondertussen is de theatermaakster (Liesbeth Duyff uit Paasloo) ook al binnen gekomen en zet haar wayangtheater op. Ze geeft een voorstelling over Kantjil, het slimme dwerghertje. En het is een succes. Alle drie voorstellingen zaten helemaal vol. Later deze week zal ze nog 2 keer langskomen. Een mooie activiteit zo in de herfstvakantie. Komende winter willen we de ruimte helemaal omtoveren tot wayangtheater, zodat de kinderen altijd met het schimmenspel kunnen spelen en kijken. We gaan ons erover bezinnen hoe dat precies aan te pakken. Leuk, een nieuw project daar krijg ik altijd energie van.

Maandag 18 oktober

Vandaag draai ik wederom een kassadienst, en de hele ochtend tot 13.00 uur zijn we uitverkocht. Dit wordt een goede herfstvakantie. En daar ben ik bij om, dat kunnen we wel gebruiken na zo’n pittig jaar. Na werk, heb ik nog een functioneringsgesprek met de dierverzorger en dan snel naar huis om met mijn jongste naar twirlen te gaan, en ’s avonds lekker uitrusten.

Dinsdag 18 oktober

Vandaag mijn vaste kantoordag. Ik werk verder aan onze komende expositie over de kris, een mystieke Javaanse dolk met indrukwekkende verhalen. In Indonesië wordt de kris gebruikt als heilige amulet, met magische krachten. Dat spreekt natuurlijk tot de verbeelding. Ook de vorm van het lemmet (als een kronkelende slang) is uniek, evenals de tekeningen en patronen die erop te vinden zijn. Ik heb een oproep in de nieuwsbrief geplaatst aan de bezoekers of men nog bijzondere krissen in de familie hebben. We willen graag de expositie voor en door het publiek opzetten. Een methode die ook bij de vorige expositie (over de wayang) een geslaagde aanpak bleek te zijn. Vooral de connectie met het publiek, de kennisuitwisseling en de wederzijdse interesse vond ik erg aangenaam.

’s Middags schakel ik over van de kris naar de Roul-rouls (zie foto). Dit zijn bospatrijsjes die al twee maal jongen hebben grootgebracht in onze tropische specerijentuin. Ik schrijf er een kweekverslag over en maak een paar foto’s van hun tropische verblijf. Vervolgens schrijf ik het functioneringsgesprek van gister uit en dan zit de dag er alweer bijna op. Ik besef me dat ik had beloofd dit weekverslag vandaag in te leveren, dus plak dit in de mail en stuur hem meteen op.

Ik zie jullie in Taman Indonesia!

Marlisa