Op de foto zie je hoofdcoach Gerjan van der Hoogen en assistent Daan van Luik die elkaar in de armen vallen na het eindsignaal. Ik vond het een tranentrekkend mooi plaatje. Daan van Luik is ongeneeslijk ziek en dat raakte mij bij het zien van deze foto. Maar ook omdat de foto naast broosheid, ook wilskracht, beleving en vreugde laat zien.

Daan van Luik is het clubicoon van SV Steenwijkerwold. Als speler maakte hij deel uit van de gouden generatie van de club, dat het schopte tot aan de 1e klasse. Een prestatie van formaat. Daan was captain van dat team en leider van de defensie. Een natuurlijk leider, niet alleen in woord en gebaar, maar ook door zijn rustige, krachtige en intelligente spel. Mijn broer heeft nog met hem in de klas gezeten op de Christelijke MAVO en typeerde hem toen al als een rustige jongen, nooit gekkigheid. Wat mijn broer wel opmerkelijk vond, Van Luik wist toen al dat hij stratenmaker wilde worden. Dat zat volgens Daan in de genen. Volgens velen had hij ook zomaar profvoetballer kunnen worden.

Zo liep ik eens bij een voetbalwedstrijd bij toeval achter een groepje mensen waar zijn oud-trainer Jan Brassien tussen liep. Van Luik was ook aanwezig en passeerde de groep na begroeting. Brassien sprak toen in het voorbijlopen tegen de groep: “Daan van Luik had makkelijk in het betaalde voetbal meegekund, geweldige voetballer en verdediger”, aldus zijn voormalig oefenmeester. Zelf stond ik vaak naast Daan en zijn vrouw Grietje voetbal te kijken bij de hoofdmacht van VV d’Olde Veste ’54 waar hun zoon Erwin jarenlang deel van uitmaakte.

Doordat Erwin stopte en Daan ziek werd, zagen wij hem al een tijdje niet meer langs de velden. Daarom vond ik het mooi om te zien dat Daan van Luik weer de kracht had gevonden om als assistent op de bank bij SV Steenwijkerwold te zitten. Met als bekroning het behalen van het kampioenschap. Het is Van Luik zo gegund in deze voor hem loodzware tijd waarin het clubicoon van de rood zwarten privé al een zware tijd achter de rug had met het heengaan van zijn broertje Adrie vorig jaar en waarin hij nu zelf is getroffen door een ongeneeslijke ziekte. Ik wens Daan heel veel sterkte en kracht toe in zijn moedige strijd tegen zijn ziekte...Hou je taai, Daan van Luik!