Jarno Muis is voetbalman in hart en nieren, een technisch zeer begaafde speler. Wie hem aan het werk ziet denkt automatisch aan die tegeltjeswijsheid van Johan Cruijff: „Voetballen is heel simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen.” Het schijnbare gemak waarmee Muis voetbalt zou ook het Orakel van Betondorp hebben bekoord.

Hij begon zijn voetballeven bij sv Giethoorn („Als jochie van twee schopte ik met een bal binnen in huis alles al kapot”). Hij pendelde vervolgens vele jaren achtereen tussen Meppeler en Steenwijker clubs, om nu zoals het lijkt, zijn stekkie definitief gevonden te hebben bij de geelzwarte Boys-familie van de Koperberg. Hij heeft zowel binnen als buiten het veld, als speler en als trainer van diverse elftallen, zijn waarde meer dan bewezen. Buiten het veld is hij misschien wel de grootste ouwehoer, zegt hij zelf, binnen de lijnen eist hij inzet en geconcentreerdheid, passie en emotie, van zichzelf en van zijn medespelers.

Voetballer Muis heeft een ogenschijnlijk nonchalante ‘sjok’ over zich, om dan onverwacht te versnellen, waarbij het niets lijkt uit te maken of hij dat doet met of zonder bal aan de voet. Hij loopt van nul tot honderd meter in een explosieve 9,9 seconden of zoiets. Speelt liever twee wedstrijden dan één wedstrijd op een zondag. Hij begrijpt profvoetballers niet die twee wedstrijden per wéék al veel vinden. Hij kan scoren vanaf de middellijn, om al vóórdat de bal de doellijn is gepasseerd te juichen, omdat hij wéét dat het raak is. Voetballers voelen dat aan. Jarno weet hoe winnen en verliezen voelt, evenals kampioen worden en degraderen.

Er is ook een andere Muis, een die zich soms kan laten provoceren door tegenstanders, publiek of scheidsrechters. Eén scheids schopte Muis enige jaren geleden bewust tegen zijn benen tijdens een wedstrijd; het was landelijk nieuws. Emotie hoort bij voetbal, uitdelen en incasseren ook. Maar zo?

Jarno Muis is ondertussen een dertiger, getrouwd, prachtige dochter. Volgende maand zal de voetballer er weer staan als de nieuwe competitie begint. Altijd wat te beleven bij de Boys, weet ook Jarno Muis, zeker op de zondagmiddag, want: „Ik heb een bloedhekel aan verliezen.”