De kerk moest van binnen en van buiten worden opgeknapt, gerenoveerd, afgestoft en kennelijk worden aangepast aan de moderne (…) tijd, kortom: een metamorfose ondergaan. „Een van de grootste verbouwingen in 1.000 jaar”, jubelden kerkmensen. Maar ‘grootste’ heeft in dit geval niks met ‘mooiste’ te maken.

Heeft u het al gezien? Met het garage-achtige aanbouwsel aan de Kerkstraat-kant is in mijn ogen van alles mis. Het materiaal, het formaat, de vorm, de plaats. Het staat daar lelijk te wezen en het aanzicht van het oude kerkgebouw te verpesten. Wat ik dan het vreemde vind: „We hebben twee jaar overleg gehad met de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed om te kijken wat wel en niet mag. Deze Rijksdienst is akkoord met een entree annex tochtsluis aan de buitenzijde, met glazen wanden”, schrijven de initiatiefnemers.

Daarnaast snap ik de architect niet. Die krijgt dus een ongetwijfeld zeer dure opdracht om een andere ingang te verzinnen voor een gebouw dat in het jaar 900 (!) hier op deze plek is neergezet, en komt dan met zo’n kerkkubus op de proppen. Dat zou toch je eer te na moeten zijn. Ik vind het zwaar onvoldoende. Ik heb het al meer gezien. Ik noem dat kleuterschoolarchitectuur. Vraag een kind om een huisje te tekenen en hij zet iets neer met puntdak, deur, raam en schoorsteen. Vraag een kind om een garage voor papa’s auto te tekenen en het tekent deze kubus. Het simpelste van het simpelste.

Weet u wat dan ook altijd zo’n dooddoener is? Dat iedereen die erbij betrokken is zegt: „Het gebeurt zonder de historische waarden aan te tasten, met respect voor het monumentale karakter van de kerk.” Ammehoela. Wie verzint zulke zinnen? Door wat voor bril kijk je dan? Gekozen voor de goedkoopste oplossing maar zeker niet voor de beste. Ik ben benieuwd hoe de 2800 leden tellende kerkelijke gemeente hiertegen aan kijkt. Zij hebben immers een groot deel van de kosten uit eigen zak betaald.

Natuurlijk: de rare kerkkubusingang zal er niet voor eeuwig staan. Na ons komt zeker een generatie die zich hoofdschuddend zal afvragen waarom ‘wij’ zoiets gebouwd hebben, en zal het weer afbreken.

„Met deze verbouwing wil de kerk het hart van de stad worden”, schreeuwen alle betrokkenen. Daar slaan ze de plank finaal mee mis: hiermee wordt het historische hart van onze stad (net als met de bouw van het naastgelegen Prinsen Hoven) juist geweld aangedaan.