Kniepertien: vrijwilligers

Toen ik stopte met actief voetballen (het woordje actief mag best tussen aanhalingstekens worden gezet) vond ik dat ik, nu ik meer vrije tijd had, extra vrijwilligerswerk voor mijn voetbalclub moest doen. De club had er immers voor gezorgd dat ik zovele jaren onbezorgd kon voetballen. Nu was het mijn beurt wat meer voor de club en haar nog actieve leden te gaan doen. Ik draaide meer kantinediensten op de zaterdagochtenden (en daar werd ik vrolijk van!) en deed extra werk op het gebied van clubblad, pr en communicatie en andere klusjes.

Toch is dat niet zo vanzelfsprekend als het lijkt; toen ons elftal Olde Veste Magic Six de geest gaf, waren er voetballers die ik nooit meer op het complex of in de kantine zag, laat staan dat ze belangeloos vrijwilligerswerk verrichtten. Er is een andere, óók positieve, kant aan het verhaal: vrijwilligerswerk bestrijdt eenzaamheid en doelloosheid én het geeft je een gevoel van nuttig bezig zijn. Wie alleen is, door wat voor omstandigheid dan ook, heeft een doel in het leven door een club te helpen. Je ontmoet hierdoor andere mensen; niet zelden heb ik zo vriendschappen voor het leven zien ontstaan! Het is simpel: kom je ergens na een verhuizing nieuw in een stad, meld je aan bij een club, om er actief (als sporter of muzikant of toneelspeler) bezig te gaan of om er te helpen (als bestuurder, klusjesman of begeleider). Ik kan u zeggen: het geeft voldoening tot in het diepste van je tenen.

We leven in een wereld waarin dit niet meer zo vanzelfsprekend is. Nogal wat clubs kampen met een tekort aan vrijwilligers waardoor anderen méér taken op zich moeten nemen om de club draaiende te houden. Er zijn al clubs die de kantine sluiten op bepaalde tijdstippen, simpelweg omdat er niemand is om de bar te bezetten. Andere clubs verplichten hun leden periodiek bij te springen -en anders mogen ze dat afkopen met geld. Er zijn scholen waarvan leerlingen onderwijspunten kunnen verdienen door vrijwilligerswerk te doen. Daar ben ik een beetje tweeslachtig over; er zit toch een zekere vorm van verplichting achter. Maar het is in elk geval een begin: leer kinderen op vrijwillige basis anderen te helpen. Daar worden ze gegarandeerd betere mensen van.