Het stel heeft de afgelopen jaren al heel wat klappen te verduren gehad. Ze hebben al veel vee weg moeten doen en zijn overgestapt op andere koeien met een kleinere ecologische voetafdruk. Ze boeren met passie voor de dieren en niet vanwege het geld. „Dan waren we allang gestopt. Daar moet je het niet voor doen.”

Lucinda vertelt over de afgelopen week:

„Maandagochtend ontplofte mijn telefoon bijna van alle appjes en telefoontjes. De boeren waren en zijn des duivels! Maandag werd duidelijk dat de ministeries van Landbouw en Financien nieuwe plannen hebben laten uitrekenen door het PBL. Plannen die nog even in de doofpot hadden moeten blijven, maar toch, spijtig genoeg, aldus minister Schouten, in handen zijn gekomen van de media. In deze plannen staan vergaande maatregelen beschreven. Zoals o.a gedwongen opkoop (onteigening), ammoniak emissieplafonds opleggen en een heffing op de uitstoot van ammoniak om op die manier boeren te dwingen om voor minder uitstoot te zorgen.

Niet iets nieuws

Wat niet iedereen weet, is dat de mogelijkheid tot onteigenen niet iets nieuws is. Farmers Defence Force is vorig jaar November daarvoor naar Den Haag getrokken om zich tegen de nieuwe Omgevingswet te keren en in een poging om in ieder geval uitstel te vragen, omdat overleg hierover nauwelijks mogelijk was i.v.m corona. Maar helaas bleek dit aan dovemansoren gericht en is de wet Stikstofreductie en Natuurverbetering daarbij ook ondergebracht in de nieuwe Omgevingswet. Met als gevolg dat gemeentes, provincies en waterschappen meer zeggenschap hebben over de gronden en dus ook makkelijker over kunnen gaan tot gedwongen opkoop. Met daarnaast ook nog het verliezen van de geborgde zetels bij het waterschap, krijgen boeren ook via die weg steeds minder zeggenschap.

Aap uit de mouw

Minister Schouten bleef al die tijd stellig: ‘Wie boer wil zijn in dit land, kan dit ook blijven doen en de boeren die willen stoppen, gaan we helpen. Eventuele opkoop van boerenbedrijven zal geheel op vrijwillige basis zijn.’ Maar daar kwam dan toch maandagochtend de aap uit de mouw. Onteigening van honderden boeren bedrijven zal volgens de uitgelekte plannen toch als paardenmiddel ingezet gaan worden om de stikstofreductiedoelen versneld te kunnen halen. Daar heb ik grote moeite mee. Als je zondags voorin de kerk zit als boerendochter en we pakken er 1 van de 10 geboden bij; „Gij zult niet liegen”. Hoe kun je dit gelieg dan goedpraten zonder dat je geweten begint te knagen?

'Wij boeren met passie voor de dieren en niet vanwege het geld. Dan waren we allang gestopt.'

Meten is weten

Het trieste is dat dit al het zoveelste plan is wat ingediend is om de boeren te kunnen decimeren. Men kan nog wel honderd plannen bedenken, maar het staat nog steeds niet vast dat door het mes te zetten in de landbouwsector, de natuur zich dan voldoende zal herstellen. De plannen en het beleid zijn gericht op het verminderen van de stikstofdepositie op de natuur in de hoop dat de natuur zich daardoor hersteld. Maar het punt is, dat dat helemaal niet zo zeker is. Daarvoor is namelijk veel meer onderzoek voor nodig. Hydrologie bijvoorbeeld speelt ook een rol, net als nog veel meer zaken. Vorig jaar ging het slecht met de heide. Dit zou komen door de stikstof. De schuld lag al weer bij de boer. In werkelijkheid kwam het door de droogte. Deze zomer was het groeizaam weer, je ziet dit terug dit jaar aan de volop bloeiende heide. Maar daar hoor je niemand over. Meten is weten!

In ons land heeft de boer het allerbeste met zijn vee voor

Iedereen moet zich goed realiseren dat als je boeren van hun gronden verjaagt, er geen boeren meer voor terug komen. In ons land heeft de boer het allerbeste met zijn vee voor. Dit is niet in andere landen overal het geval. Verdrijf je de boeren uit dit land, zal er niet minder vee komen wereldwijd gezien. Het vee wordt verplaatst naar andere landen, waar de omstandigheden niet altijd even zo goed zijn. De voedselzekerheid en de voedselveiligheid in Nederland zal niet meer vanzelfsprekend zijn.

Ontwerp 7e Actieprogramma Nitraat

Plannen worden niet zomaar gelekt naar de media. Dat wordt bewust gedaan, met een reden, daar ben ik van overtuigd. Terwijl de media deze week bovenop het „onteigenen” duikt en zelfs politici over elkaar heen duikelen bij het horen van dit nieuws, glijdt er bijna geruisloos een ander desastreus plan onderdoor: Het ontwerp 7e Actieprogramma Nitraat.

Hierin staan maatregelen beschreven die per 2023 in moeten gaan en met een aanscherping daarvan per 2027. Een verplicht rustgewas iedere 4 jaar vanaf 2023 en per 2027 iedere 3 jaar. Ook moet er langs watergangen een spuit-en bemestingvrije bufferstrook van 2 tot 5 meter komen, dit houdt in dat je deze stroken niet mag bemesten, en niet mee mag tellen in je mestplaatsingsruimte. Als alle percelen omgeven zijn met watergangen kan dit nogal wat oppervlakte in beslag gaan nemen! Het kan betekenen dat je dan ook door dit plan mest moet afvoeren, of zelfs vee moet afvoeren. Op zand en lossgrond zal inzaai van vanggewassen uiterlijk 1 oktober moeten gebeuren. Maar niet in alle regio’s kun je voor 1 oktober bijvoorbeeld de mais of bieten al oogsten.

Onwerkbaar beleid

Men moet eens afstappen van de kalenderlandbouw. Mensen achter een bureau bedenken op papier hoe wij in de praktijk moeten gaan werken. Dat gaat niet. Het leidt tot een onwerkbaar beleid!

De maatregelen in dit plan zouden er toe moeten leiden dat de grond- en oppervlaktewaterkwaliteit in Nederland verbetert.

Het leidt sowieso tot weer extra lasten voor de boer. En ook alleen maar weer voor meer maatregelen voor alleen de landbouwsector. Hoe zit het met de rest?

In april stelde Riwa, de vereniging van rivierwaterbedrijven, zelfs dat gewasbeschermingsmiddelen of residuen hiervan door de landbouw in het oppervlaktewater juist sterk afnemen. Niet de residuen vanuit de landbouw worden nu het meest gevonden, maar andere stoffen worden nu vele malen meer gevonden! Teflon, medicijnen, drugs, middelen die in vlooienbanden zijn verwerkt. Dat is het grootste probleem, zo blijkt. Je hoort er niemand over...

Geen vruchtbare landbouwgrond opofferen voor beton

Het is duidelijk dat alle maatregelen op het bordje van de boer komen, maar dit niet terecht is. Huizen moeten er gebouwd worden, wegen moeten er aangelegd worden. Daar is grond voor nodig. Vruchtbare landbouwgrond waar we allemaal gebaat bij zijn om te behouden. Zodat we verzekerd blijven van veilig en voldoende voedsel. Dat mag niet opgeofferd worden voor beton, waar niets op groeit.

Iedereen heeft het recht op goed en eerlijk geproduceerd voedsel. Het probleem is dat macht en geld bij de verkeerde personen zit. Maar ze hebben het recht niet om de boeren in ons land van hun gronden te verdrijven. Daar verzet ik me tegen en daar zal ik me ook zo lang als nodig tegen blijven verzetten. In het algemene belang van ons allemaal...”