Dagboek van Marleen Volkers: 'Trots om als kleine vereniging zo'n mooi roeievenement neer te zetten'

maandag 13 september

Om 18.00 sluit de inschrijving van de Weerribben Wieden Marathon en Toertocht. Ik check de inschrijvingen: zaterdag 21 en zondag 15. Niets vergeleken bij de afgelopen jaren, toen we zo’n 600 roeiers ontvingen. Maar wat zijn we blij dat het eindelijk weer doorgaat. De laatste keer was april 2019. Ons draaiboek vol coronamaatregelen blijft dankzij de CoronaCheckApp onderin de la. ’s Avonds stemmen we tijdens de ‘puntjes op de i vergadering’ in rap tempo de laatste dingen af. Daarna maak ik de deelnemersbrief met informatie af.

Dinsdag 14 september

Ik bel de pachter van het naastgelegen weiland. Dat hebben we dit jaar niet nodig. Vanavond hebben we de generale repetitie van de stuurliedenvergadering. Normaalgesproken lichten we op de dag zelf de route toe. Dit keer dus via Zoom, zodat we een grote groep mensen rond een kaart voorkomen. Na afloop beantwoord ik nog wat mails van vrijwilligers.

De kinderen beginnen wel wat te mopperen. „Ik wou dat dat roeien voorbij was, dan kun je ons tenminste naar bed brengen”.

Woensdag 15 september

Vandaag neem ik twee uurtjes vrij, want ik ga zelf roeien. We hebben vanwege het vroege donker al om 18.00uur afgesproken om te trainen voor onze eerste wedstrijd sinds twee jaar. Er is werk aan de winkel. Conditie, gelijkheid en techniek hebben te lijden gehad van de wedstrijdloze periode.

Bij de thee ontdekken we een foutje in het schema van de baancommissarissen die de doorkomsttijden van de teams noteren. Gelukkig kunnen we het makkelijk herstellen en gooit het mijn vrijwilligersplanning niet in de war! Thuisgekomen stuur ik alle circa 40 vrijwilligers een mail met hun taakomschrijving. Door de slaap in mijn ogen kan ik het scherm nauwelijks nog zien, maar dit moest echt vandaag nog gebeuren.

Donderdag 16 september

Eén van de beoogde fotografen meldt dat hij supergraag foto’s wil maken, maar momenteel geen camera heeft. Met een appje regel ik een fototoestel van iemand anders. ’s Middags meldt een deelnemer dat de informatie op de website niet helemaal klopt. Dat passen we gauw aan. Zo passeert een heel aantal vragen van deelnemers, vrijwilligers en commissiegenoten. Ik ben ontzettend blij dat we binnen de commissie supersnel schakelen. Alles is in een mum van tijd geregeld.

Mijn voornemen om vroeg naar bed te gaan mislukt door een haperende printer. Gelukkig krijg ik ‘m aan de praat en kan ik het Veiligheidsplan uitprinten. Het slaaptekort loopt dus wel weer verder op…

Vrijdag 17 september

Om 6.00 uur word ik wakker. Vandaag beginnen we! ’s Ochtends maken we met een ploeg het gebouw klaar. De verhuurde boten naar buiten, tafels en stoelen, de koffiekraam, bewegwijzering, er is genoeg te doen. ’s Middags ben ik thuis met de kinderen en doe ik alvast de boodschappen voor de komende week. Daar komt het morgen niet van. En dan op tijd het eten op, want de kinderen moeten 17.45 alweer trainen, ook dat gaat allemaal gewoon door.

‘s Avonds is onze eerste digitale stuurliedenvergadering, waarschijnlijk hebben we zelfs nationaal de primeur. Het loopt gesmeerd en na een halfuurtje kunnen we afsluiten. Dan pak ik alvast mijn spullen voor morgen en zet de wekker om 5.00uur.

Zaterdag 18 september

Veel en veel te vroeg ben ik wakker. Het is de 22ste editie, we hebben maar een kwart van de normale aantallen deelnemers. Toch voel ik spanning, vooral door de CoronaCheck. Ik hoop dat dat allemaal goed gaat. Om 5.30 uur stap ik op de fiets naar Steenwijk. Een enkele auto, een kat die mij met een muis in de bek aanstaart en later een haan die in de verte kraait. Verder niks. Stilte voor de storm.

Maar die storm blijft uit. Het is gemoedelijk, gezellig. De roeiers druppelen binnen, de CoronaCheck gaat vlekkeloos. Als de roeiers opgeroepen worden de boten te water te laten is er even reuring. Tegen 9.30 uur is ons terrein leeg en drinken we een kop koffie met de vrijwilligers. Dit evenement is voor deelnemers een hoogtepunt, maar ook voor onze eigen leden. Samen krijgen we het voor elkaar om als kleine vereniging een tot in de puntjes verzorgd evenement neer te zetten.

‘s Middags is het lang wachten op de laatste twee boten en we bedenken maatregelen om dit voor de volgende editie te voorkomen. Zo lang zou je niet nodig moeten hebben voor 53 kilometer. Ondertussen krijgt het vlot een schoonmaakbeurt, is de werkplaats opgeruimd en wordt er nog een boot gepoetst. Om 17.45 uur is dan ook de laatste binnen. Ik rij met commissiegenoot Henk mee terug naar Meppel, kan snel een pizza eten en zit om 19.45 klaar voor de stuurliedenvergadering voor de tocht van morgen. Daarna drink ik een kopje thee en duik mijn bed in.

19 september

‘Uitslapen’ vandaag. Henk haalt mij 7.15 uur op. De zondag is altijd heel anders, dan komen de toerroeiers. Geen strakke starttijd, veel meer tijd voor nog een kopje koffie en dan rustig de boten in. We hebben als Diepers onder elkaar volop tijd om bij te kletsen. We kijken de foto’s van gisteren, helpen hier en daar een handje en leggen de boot alvast in het water voor de laatkomers. Toch hopen we dat we in het eerste weekend van april weer honderden roeiers mogen ontvangen, dat is veel leuker.

Om 10.45 uur staat de auto voor, vanaf dat moment runnen de anderen de boel. Ik zet mijn fiets achterop en rij met man en vier kinderen naar Havelte voor een picknick. Even alle tijd voor ze, want dat is er de afgelopen week teveel bij ingeschoten…